De heenweg

Eindelijk! Het is zondagochtend half 6, tijd om op weg te gaan naar Mexico. Rond 6 uur zet moeders me in Ermelo af bij Bauke, 1 van mijn reisgenoten voor de komende tijd. We drinken een kop koffie en worden dan vergezeld door Joke en haar zoon. Joke zit op hete kolen en daarom vertrekken we maar snel naar schiphol.
Daar aangekomen rook ik een sigaret en vertel dat ik ze zo wel zie bij de incheckbalie. Dat is niet meer gelukt.. toen ik aansloot was de rij van de balie al verviervoudigd. Gelukkig had ik alle tijd. Eenmaal ingecheckt werd ik nog even grondig gefouilleerd, waarna ik maar weer n rookruimte op heb gezocht.
Bij de gate kwamen we elkaar weer tegen.
Vlucht 1 (Ams-Houston) ging boven verwachting goed. paar films gekeken(waaronder alladin, beetje heimwee naar jordanie)  en ook nog wel even kunnen slapen.
Eenmaal in Houston begon het lange wachten. Eerst langs een computerpaal waar je je paspoort en vingers zelf moest scannen en vervolgens de volgende rij om exact hetzelfde te doen, maar dan handmatig door de douane. Heel onlogisch.
Gelukkig kon ik wel naar buiten, zodat ik kon roken. dus was ik Bauke en Joke weer "kwijt".  Ben ook pas een uur van te voren weer door de security check gegaan, want  de vlucht had ook vertraging. Dit was overigens zo gepiept.
Vervolgens een lekker wijntje gaan drinken met het stel en hier ook medereiziger chris opgepikt. We hadden nog een uurtje vertraging ivm een kapot vliegtuig, maar die tijd heeft het nieuwe vliegtuig bijna weer ingehaald.
Kapot kwamen we aan op het vliegveld van Merida. Hier ging het nog even vrolijk door met weer een uitgebreide aankomstprocedure..  En als je dan denkt hehe.. het is klaar.. heeft de douane besloten iedereen persoonlijk zn formuliertje te laten inleveren en een aantal vragen te stellen, waarbij drughond lady even de kans kreeg om al onze koffers te besnuffelen.
Eind goed, al goed er werd niets gevonden.
Zo.. en nu op zoek naar onze transfer. Helaas stond er alleen iemand met een bordje Danielle Oud. Pff ook dat nog... Joke besloot t hotel te bellen en bauke waagde t erop om een rondje over de parkeerplaats te lopen of ie wellicht iemand zag. Uiteindelijk vond Bauke wel iemand, juist de gene van het bordje Danielle oud. Bleek later dat zij later op de avond nog zou aankomen.
Gesloopt kwamen we aan in het hotel. Samen met Chris nog een biertje genomen in het gezelschap van reisleider Gerardo. Hij  werd natuurlijk het slachtoffer van een vragenvuur, totdat ik echt niet meer kon.
Nog 7 uurtjes slaap voordat we aan het ontbijt moesten zitten.