Phong nga & DMZ rit & Hué

Na aardig wat slechte ervaringen gelezen te hebben over de nachtbus, was ik best een
beetje nerveus. Achteraf nergens voor nodig... comfortabel was t niet, maar kon zat slechter. Er werd zelfs een keer van chauffeur gewisseld. Rond 4 uur (dus ook nog eens volgens planning) kwam ik aan in Phong nga. Mijn hostel voor de komende 2 nachten gecko, liet me gelukkig vroeg inchecken. kreeg dus eigelijk 3 ipv 2 nachten. Wederom een prima kamer.

Ik had besloten dat het tijd was voor een rustdag. Heb de eerste dag dus weinig gedaan.. ook wel ff lekker. Beetje eten en drinken hier en daar😀

Zaterdag werd ik om half 9 opgehaald voor de tour naar "paradise" en "dark" cave. De grotten en het national park waar die zich bevinden is de reden dat mensen het dorpje bezoeken. ze zijn nog niet zo heel lang geleden opengesteld voor publiek. Het dorp is dan ook nog steeds in ontwikkeling. Aangezien het laaagseizoen is, was het ook niet druk. Ben benieuwd hoe het er over een jaar of 5 uit ziet..

Afijn, we begonnen de tour met Paradise cave, de grootste grot van Azie. hij is wel 31 km lang en zo'n 60 meter diep. Helaas voor mij bevindt de ingang zich bovenaan,  weer 500 treden op. Maar ook hiervoor was het weer de moeite waard. We liepen alleen de eerste kilometer en waren vroeg, waardoor we als eerste beneden waren. Daar hadden we mazzel mee. Het voelt toch specialer als het op een plek lekker rustig is. Ze hebben overigens een mooie houten loopbrug gemaakt en diverse kleuren verlichting aangebracht. Echt natuurlijk is dat natuurlijk niet, maar het maakt het wel toegankelijker. Hoef jullie natuurlijk niet te vertellen dat het echt prachtig was.. ze noemen het niet voor niets paradise cave.

Tijd voor de lunch! Die hadden we bij de Dark cave. Met wederom een gezellig groep mensen uit alle hoeken. (canada, australie, brazilie en de "gewone" nederlanders en duitsers. 
We kregen een grote schaal voor 4 personen waar van alles en nog wat op lag. best lekker geluncht. 
Daarna was het tijd om de bikini aan te trekken. Via een tokkelbaan over de rivier (Gaaaf!!) kwamen we bij de ingang van de grot. Nog een klein stukje zwemmen en we konden naar binnen. Gewapend met helm (en lampje) liepen we door de pikdonkere grot, om vervolgens uit te komen bij een modderbad. vies en lekker tegelijk! Op de terugweg moesten we van een "glijbaantje" af.. probeerde dit nog subtiel te doen.. helaas ging dit niet echt en was er geen houden meer aan. Dus knalde ik keihard met men bovenbeen over een hobbel. oeps.. toen was het zwemtijd om de bagger van ons af te spoelen. 
Eenmaal uit de grot gingen we per kajak terug. Op de terugweg in de bus hebben we nog even een dinerdate gemaakt met een gedeelte van de groep. 
's Avonds dus lekker met zn 11en gegeten en daarna nog wat gedronken.

De volgende dag vroeg eruit want om 6.30 kwam de DMZbus naar Hue me ophalen. Het was een klein busje en die werd volgestopt, niet echt fijn.. 
2,5 uur gehobbel later, kwamen we aan bij de Tunnels van Vinh Moc.
Onze tourguide Hue nam ons eerst mee naar het museum en vertelde van alles en nog wat over de geschiedenis van de tunnels. 

Ze werden gebouwd door de plaatselijke bevolking , als toevluchtsoord tijdens de Vietnamoorlog. Het dorp bevindt zich namelijk om een strategische plek tussen het vroegere noord en zuid Vietnam. De mensen hebben zich bijna 6 jaar in de tunnels verstopt, maar dat had zin. Niemand van de +/- 600 "bewoners" is gesneuveld. Onze Hue vertelde ook dat er zelfs een kraamkamer in de tunnels was. 17 kinderen zijn hier geboren. 1 daarvan is haar vader, die de eerste 5 jaar van z'n leven in de tunnels heeft doorgebracht. Haar grootouders leven ook nog.. dus Hue heeft haar info uit eerste bron. andere leuke weetjes; tijdens t graven brachten ze s avonds de klei naar de zee.. zodat het weg zou spoelen. er is geen architect aan te pas gekomen, sommige tunnels liggen wel tot 23 meter onder de grond, Als ze gingen koken, sloten het ventilatiegat of zodat de Amerikanen de rook niet konden zien.

Natuurlijk kregen we niet alleen de info, maar gingen we ook de tunnels in. Echt fascinerend om te zien hoe ze dat hele stelsel handmatig hebben uitgegraven en hoe ze daar geleefd hebben. We liepen via een strand ingang naar buiten. Die was mooi verscholen, vanaf de zee kon je niet de ingang zien. We kregen daar nog even de schrik van ons leven aangezien er vlak voor mij langs en over de voeten van een jongen een slang het pad over stak. Het was ook nog eens geen kleintje.. en zelfs gids Hue schrok zich kapot, haha. 

De volgende stop die de bus maakte was bij de Ben Hai rivier, die het voormalige noord en zuid vietnam van elkaar scheidde. Ook hier weer wat geschiedenisles gehad. 

1,5 uur later kwamen we oververhit in Hué aan. Heb een grab gepakt naar t hotel aangezien t aardig ver van de drop-off was. Kwam in een prachtig hotel dat net een maand open is. heerlijk ff een nachtje echt luxe, haha. 
Heb een lekkere douche genomen en vervolgens heeft de receptie een mooie route door Hué voor me uitgestippeld. O.a. naar de "verborgen stad" waar het paleis van de vroeger keizer staat en door parken en langs perfume river. Was een mooie en stevige wandeling. Verder heeft Hué niet zo heel veel te bieden. Daarom vertrek ik morgen achterop de motor naar Hoi-an. Schijnt ook weer een hele (mooie) belevenis te zijn! Heb er zin in!