Ubud & omstreken

"Huh? Je ging toch naar Malang?" Klopt, ging! Ik wilde naar Malang om vanaf daar de Bromo vulkaan te beklimmen. Nou werd dat een heel gedoe en een lange weg om vanaf daar weer naar Bali te komen. Maar ik had het helemaal uitgezocht. Ik zou na de tour achterblijven in het Bromo gebied en vanaf daar een taxi naar Surabaja nemen om vervolgens weer naar Bali te vliegen. Dat was het plan, totdat de Semera vulkaan uitbarstte. Die bevindt zich op zo'n 30 km van de Bromo. Het is niet dat ik nou direct gevaar zou lopen, maar ik was wel bang dat als ik eenmaal in Malang zou aankomen, ze zouden zeggen dat ik de Bromo tour niet kon doen. En dat zou veel moeite hebben gekost voor niets. Dus in het kader van "nature is trying to tell me something" ben ik in Yogyakarta gebleven en heb ik vanaf daar een vlucht naar Bali genomen. 

Na een prima vlucht kwam ik weer aan op Bali en bracht een chauffeur me naar mijn homestay voor de komende 5 nachten. De homestay is prima en ligt lekker dichtbij het centrum. Ubud is echt een leuk stadje! Het ligt in het midden van het eiland is omgeven door jungle, bergen en natuurlijk de rijstvelden. Daarnaast hangt er ondanks het drukke verkeer een fijne relaxte sfeer. Veel verder dan even ergens wat eten kom ik de eerste dag niet. 

De volgende dag ga ik op verkenningstocht. Straatje hier, marktje daar. Drankje hier, hapje daar. Daarnaast bezoek ik wat tourkantoortjes om het programma voor de komende dagen in te vullen. Ik heb oa mijn zinnen gezet op de  Sunrise Batur Caldera trekking. Dit ter compensatie voor het missen van de Bromo. Het blijkt geen eenvoudige zoektocht. Ze hebben geen idee waar ik het over heb.  Uiteindelijk vind ik een kantoortje die me snapt, maar daar is ook alles mee gezegd. Ik heb weinig vertrouwen in ze. Prijs: 1100000 rupiah, maar ik hoef nog niets te betalen, krijg geen bonnetje.. alleen app ik alles wat we hebben afgesproken naar zijn telefoonnummer.

Net voor zonsondergang maak ik een wandeling die voor de deur van mijn homestay begint. Hij is niet lang maar wel prachtig over het platteland. Ik eet een traditionele Nasi goreng met sate, midden tussen  de rijstvelden. Dan begint het ineens te regenen. Het houdt niet lang aan en ik kan vervolgens genieten van een prachtige sunset. De wandeling eindigt in het centrum en ik kan meteen door naar Ubud watercastle voor een traditioneel muziek en dans optreden. Erg leuk om te zien en het decor maakt het helemaal af. Ik drink nog even een Bintang om de dag af te sluiten.

De volgende dag word ik om half 9 opgepikt. Een Engelsman en 2 Australische dames (60+) zitten al in de auto. We maken eerst een snelle stop bij de Tegalalang rijstterrassen en bezoeken dan een koffieplantage. Erg interessant wat de dame ons vertelt en we krijgen ook nog een thee/koffie proeverij. We rijden door naar Kintami waar we ons ontbijt krijgen op een prachtig uitzichtpunt. Vanaf dit restaurant stappen we op de fiets, dwars door dorpjes en het platteland. Echter..  sommige afdalingen en beklimmingen zijn zo steil dat ik en de australische dames maar wat graag met de auto meegaan op die stukken. Na het eerst stuk hadden we kramp in onze handen van het remmen en heb ik amper hoeven trappen. We bezoeken een tempel en krijgen meer info over de Balinese cultuur en gebruiken. Na de tempel durft de gids wat harder te gaan, aangezien 1 vd dames in de auto achterblijft. De tocht wordt hier een stuk comfortabeler van. Het lijkt alsof we door de dorpjes vliegen soms! Na nog 2 stops bij een rijstveld en houtsnijder, komen we aan in het dorpje waar het bedrijf zit. Daar krijgen we een authentieke Indonesische lunch en  een dansoptreden van 6 meisjes uit het dorp. Hierna worden we weer naar onze hotels teruggebracht. Een super-ervaring!

Na een paar uurtjes rust besluit ik me te wagen aan de Campuhan ridge walk. Deze wandeling wordt ook overal genoemd als een must do. Ik had verwacht dat hij wat vlakker zou zijn, maar het kostte aardig wat moeite door stijgen en dalen. Eerlijk gezegd, prima wandeling, maar niet speciaal. Na nog wat stadswandelen en eten en drinken zit de dag er alweer op.

Ik ben blij dat ik ook een dag even niets heb gepland. Ik pak een motortaxi naar een bekend ontbijt tentje en geniet daar enorm van! Rond 12 uur ben ik terug en het is alweer bloedheet. Even een rustmomentje dus maar. Helaas kampt de homestay met stroomproblemen, waardoor de airco niet werkt en het dus op de kamer ook niet te doen is. Dan maar op zoek naar een massage. Die vind ik gelukkig dichtbij. Na ruim een uur vrij ontspannen balinees gekneed voel ik me als herboren. Aangezien ik me toch wel een beetje zorgen maakte over de Caldera trekking, heb ik een bericht op het bali-travelforum gepost, waarin ik vraag of er iemand is dit ook wil doen(Zou de helft van de kosten schelen). Helaas kwam die reactie niet, maar wel van een local die de trekking organiseert. Hij gaf me dezelfde prijs en veeeel meer vertrouwen. Dus zeg ik de ander af, heb immers toch nog niets betaald.  Eind van de middag eet ik heerlijk bij Crafsman (vlak naast de deur) en ik duik er op tijd in, de wekker gaat midden in de nacht.

03:00, wakker worden! Ik word netjes om 03:30 opgehaald. Het is een alternatief voor het beklimmen van de Mount batur (ja ook weer een vulkaan). De tocht gaat naar een andere top(caldera) maar geeft net zo'n mooi uitzicht als de Mount batur en de beklimming is makkelijker (zeggen ze) en korter(1 uur, ipv 2.5). Mijn chauffeur rijdt als een maniak over de kronkelende bergweggetjes stijl omhoog en stijl naar beneden met bochten. Ik word echt een beetje bang en wil eerst niets zeggen, maar denk dan.. ja hallo ik betaal hier genoeg voor, ik wil op zn minst levend aankomen. Ik vraag hem of ie iets rustiger wil rijden. Hij vraagt me of ik wagenziek word. Nee, dat niet. " Oh then it's ok!" Hij mindert geen vaart en na nog een aantal voor mijn gevoel 'dat ging net goed' situaties, vraag ik het hem iets dwingender(maar nog steeds vrij beleefd in mijn ogen). "Please.. slow down, I'm really scared." Hij stopt de auto begint dingen te roepen als: ik ben al 30 jaar chauffeur, wil je de Sunrise missen, ik maak nooit ongelukken etc. Gooit zijn deur los en zegt: "you drive!" Zit je dan, midden in de nacht met een boze chauffeur.. ik had hem kennelijk echt beledigd... Gelukkig kon ik tot hem doordringen door te zeggen dat IK het gewoon eng vond en dat hij door zn ervaring waarschijnlijk zo hard kan rijden, maar dat het voor mij niet comfortabel voelde. Hij stapte in ieder geval weer in en deed vanaf toen een stuk rustiger. Toen we aankwamen bood hij zijn excuus aan. Gelukkig maar, want we hadden de terugreis ook nog te gaan.

Ik ontmoet mijn gids Agus en samen lopen we naar de boot om het meer over te steken naar het startpunt. Daar ontmoeten we nog een andere gids en 5 jongens uit Singapore. We doen onze hoofdlampjes aan (het is immers pikkedonker) en beginnen aan de klim. En man, die valt niet mee. Makkelijker zeiden ze.. het pad gaat nog net niet recht omhoog. Na veel rustmomenten en hulp van Agus, lukt het ook mij om op tijd boven op de 1200 meter top te komen voor de zonsopkomst. En wat is het mooi! Ik vergeet de pijn en uitgeputheid en kan alleen maar genieten.. Wauw! We hebben uitzicht op alle vulkanen, het meer, de oceaan en de jungle. Ge-wel-dig! Op de top krijgen we ook koffie en een ontbijtje. Met stip de mooiste plek waar ik ooit ontbeten heb! De weg naar beneden is ook wel weer een uitdaging. Het is af en toe gewoonweg te stijl, waardoor ik wegglij, maar ook dit overleef ik met hulp van Agus. In het bootje terug kunnen we nog even genieten van het uitzicht vanaf het meer bij daglicht. Ik neem afscheid van de gidsen en de jongens en laat me naar de hotsprings brengen. Even een uurtje de spieren verwennen in vulkanische thermische baden. Dan brengt hij me netjes rustig weer terug naar mijn homestay. Al met al was het weer een bijzondere tour! Na de tour geniet ik van een relaxmiddagje, waarna ik in het centrum bij kafe ga eten. Staat goed aangeschreven en het is inderdaad een fijn restaurant. Erg vriendelijk en het eten is heerlijk!

Helaas geen voetbal kijken, aangezien het pas om 03:00 is hier.. morgen is het weer tijd voor een verplaatsing met wat stops onderweg. Amed here I come!