Penang!

Na een vreselijke nacht, van misschien een uurtje slaap, werd ik donderdag om 6.45 opgehaald om de ferry naar Kuala perlis te pakken. Vanuit hier kon ik vervolgens met de bus naar Penang. Ik weet niet wat dat is in maleisie , maar OVERAL staat die airco op levensgevaarlijk.  Binnen no time had ik het dus steenkoud. Zowel op de boot als in de bus. Bovendien was me verteld dat het busritje ongeveer 1,5 uur zou duren.. Maar natuurlijk werd dit weer ruim t dubbele.

Aangekomen op bij de busterminal, ging ik op zoek naar bus 101. Die natuurlijk nergens te bekennen was. Na navraag vertrok die niet van die terminal. Ik moest bus 102 maar nemen, maar t kon zijn dat ik dan in Georgetown (hoofdstad van eiland penang) over moest stappen. Lekker duidelijk dus allemaal weer.. Om geen risico te nemen ben ik inderdaad in Georgetown uitgestapt waar de chauffeur zei dat ik over kon stappen. Stap ik de 101 in, zegt die man doodleuk, nee ik ga eerst naar de ferry, dan pas naar Batu Ferringi. OK en nu dan?.. "Loop naar de terminal". Deur dicht.. Oké.. Nou ja terminal eindelijk gevonden, stap in de bus en vervolgens kom ik langs de zelfde halte als vanwaar ik was gaan lopen.. Pff. Busrit duurde vervolgens erg lang en begon te twijfelen aan de belofte van de chauffeur om me een seintje te geven. Gelukkig deed ie dit wel. Maar daar sta je dan tegenover golden zand resort: check. Het gebouw achter de MC donalds: shit zijn er 2! Nouja gewoon proberen.. Je zou zeggen dat de mensen die daar wonen/werken wel enig idee hebben hoe ik de flat binnen moest komen. Maar je zag ze denken: een blanke jongedame? Die vergist zich.. Die hoort hier niet te zijn. 
Uiteindelijk vond ik app 1008 d. En yes ook de sleutel lag op het elektriciteitsdoosje zoals beloofd. Wauw! Ik ben er gewoon. Supergrappig.. Gratis overnachten, wassen etc. Helemaal top. Na het huis te hebben geïnspecteerd en wat was in de machine te hebben gegooid, ben ik de buurt gaan verkennen. Ze zeggen dat penang een minder mooi strand heeft als langkawi, maar dit vond ik niet.

S avonds ben ik op Alex zijn advies naar de nightmarket gegaan en naar long beach restaurant om wat te eten. Leuk om te zien dat de streetfood in alle landen zo verschilt. Hier was het een overdekte ruimte, met ik denk ruim 250 stoelen met tafels. Om de tafels heen zijn allemaal kleine restaurantjes. Je kiest uit welk keukentje (of meer) je je eten wilt en gaat ergens zitten. Dan komt er iemand anders je drinken opnemen. Het is een en al hectiek, maar wel leuk en vooral lekker. Na t eten nog even naar bora bora gegaan om wat te drinken en toen naar huis. Ik zag dat Damian( mijn huisgenoot) inmiddels ook was gearriveerd, maar hij was niet thuis.

Dus heb ik besloten om even op m te wachten. Even kennisgemaakt, en het klikt gelukkig wel. Ik erger me niet aan hem of zo. Haha. Dus hebben we afgesproken om de volgende dag Georgetown te gaan verkennen. 
Georgetown is prachtige vanwege koloniale invloeden. Het heeft prachtige gebouwen (in westerse stijl, Nederlands en Engels), maar ook een Indische wijk. Verder is de bevolking overwegend chinees of moslim.kortom een smeltkroes van culturen. Daarom dit keer wat culturele foto's ter ondersteuñing. We hebben echt een leuke dag gehad. Toen was het rond 5 wel weer tijd om wat te eten. Dus hebben we de bus gepakt naar gurney drive. Dit scheen the place tot be te zijn. Ruim een uur later arriveerden we daar pas, want het was megaspitsuur! 
Uitgestapt bij een immens winkelcentrum met de duurste winkels.. Bizar om van het culturele Georgetown ineens in Parijs te wanen. Maar goed.. We moesten er door heen en dan aan de achterkant zou een markt zijn. Dit was echter alleen maar Maleis eten en daarvan bereiden ze heel veel voor. Bovendien heb je van weinig dingen een idee wat het is.. Dus hebben we het bij een paar saté stokjes gelaten en besloten om dan maar "thuis" wat te gaan eten.
Zoo dat hebben we geweten. Het was nog steeds spitsuur en de bussen kwamen veel minder frequent. (Ze kwamen er gewoon niet door) maar stopten vervolgens ook nog niet eens omdat ze al te vol zaten. Toen zijn we maar een paar haltes gaan lopen. Om zowel de tijd te doden als ervoor te zorgen dat we dat stuk in ieder geval niet in de bus in de spits hoefden door te brengen.

Kwart voor 8 kwamen we vervolgens pas aan in Batu Ferringi. We hadden allebei honger als een paard. Hebben daarna wederom bij bora bora wat gedronken en hebben vervolgens in het appartement nog de film Captain Philips gekeken.

De volgende dag hadden we een stranddag gepland.. Even lekker relaxen.  Bovendien kan je ook gewoon gaan zwemmen als je met zijn 2en bent. Dan hoef je je spullen tenminste niet onbeheerd achter te laten. Na een uur of 2, gingen we even kijken of we boot/bus tickets konden regelen voor onze vervolg reis.. Nou de boekingskantoortjes waren totaal niet behulpzaam. Voor busticket naar Kuala Lumpur moest ik 40+30 RIngets aan service kosten betalen.. Ja daag... Ik gok t er morgen wel op dat ik op het busstation een ticket kan kopen. 

Damean wilde vervolgens graag een fles drank kopen, zodat we een lekker drankje hadden voor op t strand. Dit werd appelrum.. Moet zeggen dat was niet verkeerd. Haha. We kochten elke x een blikje 7up met een beker ijs om te mixen.. En hebben vervolgens nog zo'n 2 uur gerelaxed. Toen we richting borabora liepen zodat we weer even wifi zouden hebben, kwamen we een bruiloft tegen. Kom, zei Damean (lees de appelrum) we gaan even kijken. Ik protesteerde nog dat we dat echt niet konden maken. Maar toen stonden we al een halve meter bij de bruid vandaan. Wat er toen gebeurde geloof ik zelf eigenlijk nog steeds niet.

Ze vonden het fantastisch dat we geïnteresseerd waren en we praatten met de bruid en haar zus. Kregen vervolgens alle bedank cadeautjes in onze handen geduwd en mochten het eten proeven. De Laksa (vissoep met noodles Enzo) was echt heerlijk! Daarna nog een dessert, soort slushpuppie dat een beetje naar rootbeer smaakt (voor de genen die dat kennen.) Toen wij dachten dat we maar eens op moesten stappen, stonden zij erop dat we een foto maakte. Op het trouw podium. Ook met de bruid en haar zus trouwens. Ik wist serieus niet wat me overkwam en kon alleen maar genieten! Tot slot kregen we nog een laatste bedankcadeautje en namen we dankbaar afscheid.. 
Toen we het terrein afliepen besefte ik me pas dat we gewoon ordinaire weddingcrashers waren.. Maar ooh wat was dit tof!

Goed.. Alsnog op naar borabora.. We bestellen aan de bar een biertje en een vrouw vraagt hoe we aan de cadeautjes komen. Een beetje gegeneerd verteld damean het verhaal. En wat denk je... Is ze op dezelfde bruiloft geweest. Zij was de werkgeefster van de bruid.. Haha. Jacky (uit Australië,jaar of65) vraagt ook hoe we heten en waar we vandaan komen. Ze zegt onze namen nooit meer te vergeten.. Haar dochter heet namelijk ook Elly en haar exma. Damean. Hoe toevallig..! 

We kijken vanaf het strand de zonsondergang... Die prachtig is. En gaan vervolgens weer naar longbeach om wat te eten. Dit keer indische samosa en roti met curry. Heeerlijk!
Vervolgens snel naar het appartement om te douchen. Er is namelijk een jazzfestival, waarvoor damean een kaartje had. Ik besloot mee te gaan en wel te zien of ik aan de deur een kaartje kon kopen. Zo gezegd zo gedaan. Het zou op het strand van hardrock en bayview hotel zijn. Dus namen we de gratis shuttle naar hardrock café.. Daar was een schuimparty gaande. Via het strand liepen we ver volgens naar bayview.. Niets te zien. Totdat we dichterbij kwamen.. Maar ik vond het maar weinig spectaculair dus zei dat ik daar geen 80 ringets voor ging betalen. Damean zei, maar er speelt een Nederlandse band! Bij  de entree aangekomen laat damean zijn kaartje zien aan de linkse Dame ik zeg vervolgens tegen mevrouw rechts: wauw they're good! I am a friend of the band. Ze reageert vrolijk en laat me het programma en zo zien. Dan is damean klaar en loopt naar binnen, ik er nietsvermoedend  achteraan.. En het lukte ook nog! Of ze gewoon niet op zaten te letten of dat het voldoende was dat ik met MN Nederlandse accent zei dat ik n vriendin was, weet ik niet.. Maar ik kwam wel mooi onder de 80 ringets uit.

Wat een bijzondere dag! Festival zelf was best OK.. Maar niet zo mijnding. Muziek was wel erg goed hoor.. Ook van de laatste band die optrad. Onderweg naar het appartement hebben we 2 straat burgers gehaald.. Oh die waren echt verrukkelijk!  Eenmaal thuis eigenlijk gelijk naar bed gegaan, was helemaal gesloopt! En afscheid genomen van damean, want die ging al vroeg weg. 
De volgende morgen heb ik het appartement schoon gemaakt en de was gedaan voor Alex, vond dat dat het minste was, wat ik voor hem konden. En nu zit ik in een superrelaxte  bus op weg naar KL (Kuala Lumpur, de hoofdstad) ... En niet voor 70, maar voor 38 ringets!